Scenografia jest rzeczywiście przecudowna. Nigdy się na ten film nie mogę napatrzeć!
Co do fabuły, to jest ona napisana na podstawie książki. Wiadomo, że w przypadkach ekranizacji dużo rzeczy zostaje pominiętych, a w szczególności fragmenty, które mówią o odczuciach bohaterów - przedstawię Ci więc jako-tako, jak to wyglądało w powieści :)

Główna bohaterka, tak, nie chce zostać gejszą. Jako mała, dziewięcioletnia dziewczynka, jedyną rzeczą, jaką pragnie, to spotkanie ze starszą siostrą i ucieczka od ludzi, których zwyczajnie nie lubi - co chyba jest zrozumiałe. Dopiero gdy zapłakana siedzi nad rzeką i wypłakuje sobie oczy, podchodzi do niej Prezes, który jako jedyny okazuje jej życzliwość i zmienia jej nastawienie. Według treści książki, minęły wtedy dwa/trzy lata, odkąd Chiyo zaplanowała ucieczkę i wciąż pozostawała służącą w okiya, gdzie była traktowana jako najgorsza posługaczka. Tego dnia, zanosząc Hatsumomo do szkoły ozdoby do włosów, zorientowała się, że przez własną głupotę prawdopodobnie przez całe życie będzie prowadzić taki los. Rozmowa z mężczyzną uświadomiła jej, że bycie gejszą to jedyna droga, by przestać oglądać się na przeszłość i zacząć na nowo żyć.
Tancerką nie była najlepszą. Jej mistrzyni zrobiła z niej swoją ulubienicę, by dać popalić Hatsumomo. Kurtyzaną też nie była dobrą, bo... Nią nie była. Miała wielu znajomych klientów, którzy często prosili ją na spotkania w herbaciarniach, ale na pewno nie była najbardziej czarującą ze wszystkich dziewcząt - było wspomniane, że już po kilku latach w Kioto pojawiła się inna panna, która rozłożyła wszystkie poprzednie rywalki na łopatki.
Stała się córką okiya przez zarobienie dużej ilości pieniędzy, co zawdzięczała tylko Mamesze. To samo tyczy się długu, bo to jej starsza siostra pilnowała wszystkich jej wydatków oraz ewentualnych spotkań.
Tak, Nobu udało się załatwić przewiezienie Sayuri do byłej pracowni kimon, gdzie w tamtych czasach zaczęto produkować spadochrony. I to właśnie Nobu, tylko ze względu na relacje, prosi ją, by pojechała z nim na spotkanie z Generałem.

Nie wiem, czy w filmie jest to wspomniane, ale gejsza nadmienia, że według japońskich wierzeń ma w sobie dużo "wody". I mam wrażenie, że to w jakiś sposób właśnie ma się do przedstawionej historii - zauważ, że Sayuri właśnie jak woda omija przeciwności i płynie dalej, w kierunku, którego sobie obrała.

Fabuła może jest naiwna, ale mnie urzekła. Polecam serdecznie przeczytanie książki, jest naprawdę fajna, przynajmniej w moim odczuciu. A po "Gejszę z Gion" Mineko Iwasaki też można sięgnąć, jeśli chce się jeszcze bardziej zaznajomić z tematem.

Pozdrawiam! Ale się rozpisałam :))